علی اصغر حاجی بابا
(۱۳۱۰ – ۱۳۹۹)
پدر صنعت ریخته‌گری نوین ایران و بنیانگذار شرکت‌های پارس متال، صنعتی شوفاژکار، فروسیلیس ایران و از پیشگامان صنعت ذوب فلزات.
________________________________________
علی اصغر حاجی بابا، فرزند علی اعظم، در سال ۱۳۱۰ در قلب بازار تهران، در محله نایب‌السلطنه چشم به جهان گشود. خانواده‌ای کاسب و پرتلاش، که از همان ابتدا روحیه کار و تلاش را در او نهادینه کردند. دوران ابتدایی را در مدرسه انتصاریه در بازار عودلاجان گذراند؛ جایی که خاطراتی مانند همکلاسی بودن با زنده‌یاد مصطفی چمران تا همیشه در ذهنش ماندگار شد.
پس از پایان دوره ابتدایی، به دنیای کار پیوست و کنار پدرش، تجربه‌های گران‌بهایی در فضای کسب‌وکار آموخت. در سال ۱۳۳۲، با خرید سرقفلی یک مغازه در خیابان بوذرجمهری، فعالیت در حوزه خرید و فروش آهن را آغاز کرد. این نقطه شروعی بود برای گسترش تجارت خانوادگی که به زودی با همکاری پدر و برادرانش به واردات و توزیع آهن نیز توسعه یافت. تشکیل شرکت «وان» و راه‌اندازی چهار مرکز فروش آهن با انبار اختصاصی، گواهی بر دیدگاه نظام‌مند و آینده‌نگر او بود.
آشنایی عمیق با فرآیند آهن و کسب تجربیات متنوع، جرقه‌ای شد برای ورود به صنعت ریخته‌گری. در سال ۱۳۴۲، به همراه برادرانش، شرکت پارس متال را تأسیس کرد و کارخانه بزرگ ریخته‌گری آن را راه‌اندازی نمود. تا سال ۱۳۴۸، مدیریت این شرکت را بر عهده داشت و بنیان‌های صنعت ریخته‌گری نوین ایران را محکم ساخت.
در دهه ۱۳۵۰، با فراهم شدن فرصت‌های مناسب برای سرمایه‌گذاری، پس از واگذاری سهام پارس متال، به تأسیس کارخانه صنعتی شوفاژکار پرداخت؛ واحدی که امروز نیز در صنعت ایران حضوری مستمر دارد.
علی اصغر حاجی بابا همواره با تکیه بر جذب مشارکت صاحبان سرمایه‌های کوچک و متوسط، به توسعه صنایع مختلف ادامه داد. پس از انقلاب اسلامی، با عزم راسخ، شرکت‌هایی چون تاوان سیلیس، قالب‌سازی ایران مدل، رزیتان، فروسیلیس ایران، همراه صنعت، فروآلیاژ ایران و معدنی همراه تولید را بنیان گذاشت و گسترش داد.
او مردی با اخلاق، جدی و در عین حال صمیمی بود؛ که در کنار خانواده متشکل از دو پسر و سه دختر، به ورزش‌های فوتبال، وزنه‌برداری و کشتی علاقه داشت و هیچگاه پیاده‌روی صبحگاهی‌اش را ترک نکرد.
علی اصغر حاجی بابا، نه تنها بنیانگذار صنعت ریخته‌گری نوین و پدر فروآلیاژ ایران بود، بلکه ملی‌گرایی سرسخت، وطن‌پرستی عمیق و عاشق نوآوری و پیشرفت بود. او مرد روزهای پرچالش تاریخ ایران بود؛ از بازداشت‌های ناعادلانه تا روزهای سخت انقلاب، همیشه با استقامت در برابر طوفان‌های زندگی ایستاد.
دیدگاه او روشن بود: تنها با آزادی می‌توان رشد و توسعه را محقق کرد. و تا آخرین روزهای زندگی، دغدغه‌اش آینده ایران و ایجاد اشتغال برای مردمش بود؛ سفری که به حق، او را در زمره بزرگ‌ترین کارآفرینان و پیشگامان صنعت کشور قرار داده است.
